15. D`Sensen ginn g`dengelt
(Heinz Bernard)
Da Daach nòòm Wambenfeschd wòòa Feijaschicht. Dadd iß emm Hanne graad s´rechd kumm. Edd Graas schdedd hoch umm Halm, edd waad nu:a druff, dassedd g´määd wi:ad. De ganz vorich Wuch wo:a enn ganz besonnasch Musigg oowenns imm Dorf se hee:aren. Edd haad g´glung, als wenn enn glään Glogg unrejelmäßich aanschleen gääw, de Sensen sinn g´dengeld wò:ad. Jeeda Bau:a hodd vò:a da Hausdija enn Dengelschdogg, endwedda enn grooßen Schdään orran Schdigg vamm alden Baamschdamm, in deem wo enn ganz schbeziell, owwen abg´flachdenn Eisen b´feschdichd wo:a. Medd da lings Hand iß dann de Sens medda Scherf uff de Dengelschdogg g´leed wo:ad unn memm Dengelhamma medd fling:gen Schlää g´globbd wò:ad, bis de Schneid ganz dinn unn rasiamessascharf wo:a. Nòò jeedem Schlaach iß de Sens enn glään Schdiggchin weida g´zoo wo:ad umm Dengelschdogg. Da Dengla hadd mißden dadd richdich G´schbija hann wann a uffheeren muß, sunsch harra de Sens kabuddg´schlaag, da Schdòòl iß g´schbrung. Fòò:a deem vò:as´beujen, harra de Hamma imma innd Wassa g´tungd. Wenn de Sens dann soo dinn wo:a, ass de Schääd wellich wo:a, dann iß noch ää:mòòl memm Wedds:schdään driwwa g´rief wo:ad. Dòòdannòò iß se dann memm Sensenring ann de Sensenwurff feschdg´keild wo:ad. Schbäädanaus woredd vill ääfacha. Ma kunnd de Sens imm Ring merra Schrauf feschd:drää:en. Da Hanne hòdd sein Sensen aach schunn g´dengeld, vija Schdigg wo:arend, sein, emm Anna sein, emm Niggel sein unn ään Asadds:sens; edd kunnd jo passi:aren, ass ään inn da Wies kabuddg´schlaa wi:ad. Doomools kunnden de Frau:uleid g´nau:a soo gudd määen wie de Männa.
Heinz Bernardd
