Kinnddääf
(Heinz Bernard)
Am Sundaach wòòared dann soweid. D´ Kinnddääf wòòa feschdg´sedsd. Da Gnechdchin iss ganz fein gewiggeld wòòad un Padd un Good hannem jeeda enn schwääa Geldschdigg in d´ Winndel g´schdoch. Dad Geld sollem d´ Aanfang vann seinem Leewen enn bis:chin leichda machen. Weil´d da eeaschd Buu wòòa, harra, wied sich g´heead, d´ Naamen vann seim Pabben gried. Weil awwa jeeda gleich wissen soll wea sein Padd iss, harra als zweden Naamen noch denen vann seinem Padde gried. Wied dann sooweid wòòa, harred Lies d´ Hans Nigg´l uff d´ Aarem g´holl, harrem enn Kuss ginn un enn Greiz uff d´ Schdija g´mach. Ed durfd jò nidd med in d´ Kirch gehn weil´ed noch nidd „rein“ wòòa. Die Sach lòò die gedd z´rigg biss uffen ald jiidisch Vòòaschrift, wo ed drinn hääschd, dass Ääna, dea woo med Bluud in B´riirung kumm iss, also ach enn Frauu, dii woo enn Kinnd gried had, zueeaschd rein wijaren muß, eeh s´ nòmmòòl med anna Leiden in B´riirung kimmd.- Dann harred Schdrauß Bääwel den Gläänen g´holl un iss medem Pabben, em Padd un da Good in d´ Kirch g´zoo, woo´n da Paschdooa gedääfd had. Wija dem Gläänen dad Weiwassa iwwa d´ Kobb g´schudd hòdd, dòò hann d´ Meßdiena med da glään Glogg g´zingd. Nòò da Dääf had dann da Paschdooa un da Kischda vann Padd un Good enn Tiidchin med Zuggakääaren unem Geldschdigg drinn gried. Vòòa da Kirch hann die määschd Kinna, die wo in da Andachd wòòaren, g´schdann un hann uff d´ Kinnddääf gewaad. Padd un Good hann ija Zuggakäären geworf un d´ Kinna hann sich drimm faglobbd. Dad wòòa wie soon Aard Innschdand fòòa d´ Hänns:chin, soon Aard Beschdechung. Ma will dòòmed vasuuchen, jedsd schunn soon Aard Freindschafd fòòa schbääda naus uffsebauen. Weeh wenn da Padd geizich wòòa, dann wòòara fòòa all sein Leewen enn „Schdroopadd“. Dann sinn s´ hem, woo alles fòòa d´ „Kinnddääfsfeia“ gerichd wòòa. Kaffee un Kuchen harred ginn un enn aanschdännich Naadessen. D´ Fraauleid hann den sauren Viez med Zugga g´siißd un hann ach ab un zu enn Leffelchin Zugga in d´ Brandwein g´mach. d´ G´sellschafd iss imma luschdija wòòad un ed wòòa Hellwennaad wie die Ledschden hemgang sinn. Ganz Friija, wie d´ Leid noch kään gudd Schduff hòrren, dòò iss d´ Kinnddääf in da Wirdschafd g´feiad wòòad, un ma haddach schunn mòòl vag´ss fòòa den Gläänen med hem s´ hollen, so foll wòòaren s´. Äämòòl wòòaren zwoo Kinnddääwen in ääna Wirdschaffd, un naads beim Hemgehn hann s´ d´ Kinna fatauschd. Weil die Feijan imma mee ausg´aad sinn in enn groß Sauferei un meda noch greßa Schläjarei uffg´heead hann, sinn s´ offiziell vabood wòòad. Wie un wie lang ma dahemm feijadd, dad gedd käänen ebbes aan, so solld ma doch glääwen. Awwa Peifendegg´l. Dòò giffded enn Alaß vann 1784, in dem ed hääschd: „ ... hinnfüro soll die, allein auf den Tag der Kinndtaufe , bei Kinndbetter zu reichende gering´ Ergötzlichkeit, nur mit Beziehung höchstens vier Nachbarsweiber, auf Kösten der Kinndbetterinn, nach der Taufe, in derselben Behausung, und nirg´ndwo anders, g´halten werden.“ Innem annan Alaß häschded, daß newen em Pappen un da Mammen noch d´ Hewamm un acht Weiber aus da G´sibbschaft ind Haus g´laad wihren darfen fòòa enn Immbis òrran Zech, die woo nidd mee wie drei Schdunen dauan darf. Jeeda Vabrecha muß unnachgiebig äänen Gulden Schdròòf b´zahlen.
Weil ed Lies jo noch „unrein“ wòòa, durfded bis zua Ausseenung nidd ausem Haus un nidd inna anna Leid. Nòò ung´fääa 14 Daa issed dann Sundaachs in d´ Aandachd, un wie die rimm wòòa issed med da g´seenden Kerz vòòa an d´ Marienaldaar gang, wooed da Paschdooa ausg´seend had. Dad iss kään Kircheng´seds, dad iß enn uuaalda Brauch. Enn Fraau, die woo enn uneelich Kinnd uff d´ Weld braad had, die hòdd uff den Brauch kään Anrechd.
