Dreifalldichkädd – Bid:daa

(Heinz Bernard)

Am Dreifalldichkäddsundaachiss in da Kirch ed Salz g´seend wòòad. Die g´seenden Kerner wòòaren wichdich. Jeedesmòòl wenn ed Salzdibben nau g´filld wòòad iss, had d´ Mamma enn paa Kääacha rinn g´mach, dassed nie soll ausgehn. Vòòa da easchd Ausfaad merrem Viih im Friijòòa had ma dem Brood med dem geweiden Salz s´ fressen ginn, dass da Aafang med Godd g´mach wijad.

Die drei Daa fòòa Grischdihimmelfaad  wòòaren vann jee hääa d´ Bid:daa. Moijns in alla Herrgoddsfriih, so um 6 Uua rimm had sich d´ Bression an da Kirch uffg´schdelld, un dann iss ma med Sing´n un Beeden iwwad Land gang, jeeden Moinn innenn anna Richdung. Ed iss g´beed wòòad fòòa d´ Seejen vann owwen, fòòa alles wadd gedaijen soll, fòòad richdich Weda zua rechden Zeid, fòòa enn gudd Ernd. Ed wòòa eijendlich kään soon richdich feijalichen Bression wie an da Kirff òrra an Froonleichnaamsdaach, awwa d´ Leid hann s´ äremschd g´holl. Aus jeeda Famill had missden ääna medgehn, obba Schdigga um Bann hòdd òrra nidd, ach d´ Kinna wòòaren dabei. Wemma dann soon zeidlang g´tabbd wòòa, dann wòòa ma med seinen Gedang´n nimme so richdich bei da Sach un ma hòdd ganz mechanisch beim Beeden abg´holl. Dòò issed schunn mòòl fòòakumm, daß da Vòòabeeda g´beed had: „Herr laß regnen,“ un d´ Leid hann audomaadisch abg´holl: „ von nun an bis in Eewichkeid, heilig´ Maria Mudda Gorres...“.