Lehenausrufen (2)

(Heinz Bernard)

„ Dadd iss richdich! A solled hann!“ hann die Leid g´ruuf unn de Musigg harren Tusch g´schbilld. Soo issed dann weidagang. So richdija Juuwel wo:a imm Dibben, wenn enn Schboddlehen ausg´ruuf wo:ad iss. Wemma ääm äänen schbillen wolld, dann hadd zum Beischbbill enn jung Mäddchen enn alden Iwwagänga, orra enn junga Buu enn ald Schadull zugedääld griid. – Wenn jeeda sein Leen hodd, dann iss die ganz Bagaasch medd da Musigg in die näägschd Wirdschafd unn ma hadd aanschdännich gebollad. Dann issed ach määschdens zu:a e:aschd Schlääjarei kumm, wenn enn annara dadd Lehn griid hadd dadd woo e:a g´wolld hodd. Ma hadd ach schunn ann deem Oowend medd seim Mädchin g´dansd, awwa da richdich Lehnenball wo:a am Samschdach druff. In de:a Wuch vo:am Ball hann die Mädchin i:arem Lehen  enn grooß Brezel braad. Dadd wo:a dadd Zeichen, daß se innfaschdann wo:aren. Horren  Buu kään Brezel griid, dann horra g´wuschd, dadd aus der Sach neischd wo:ad iß. Oowens am Lehenball iss da Buu sein Lehn abhollen gang. De gans Famill wo:a inn da Schduff unn hadd g´waad. Ma hadd den Kerl jo kannd. Wenn die Alden fann dem Mädchin invaschdann wo:aren, dann hadd da Pabben enn Schnäbs:chin unn Viez dem Buu aangebood. Wo:a dadd nidd da Fall, dann harra g´wuschd: „Loo iss neischd drinn.“ Ann deem Oowend hann nu:a die Lehnen meddenanna gedansd. Die Leid fann deem Mädchen wo:aren nadi:alich dabei. Dadd gans Joo:a durch hadd de:a Buu missden uff sein Mädchen uffpassen. Edd hadd oone sein Alaubnis nidd dirfden medd emm annan dansen. Degg iss aus den Lehen enn Freindschafd fo:ad gans Leewen wo:ad, orra se hann sogaa g´heirad.

Schbääda hadd dadd Ausruufen ach schunn mool umm Schidsenberch schdaddfunn. Doo wo:a dann aach noch enn riisich Feia aangefong:g wo:ad unn die Pää:acha hann rundsrimm g´dansd. Weil dadd Ganze soon Aad Kubbelei wo:a unn mäschdens in Schläjareien ausgeaad is, hann de Kirch unn da Schdaad die Sach fabood. Awwa nidd iwarall hadd ma sich draan g´hall. Noch haud giffd inn manch Derfann de Lehen ausg´ruff. Dadd iss awwa nua mejlich inn glään Derfann. Bei uus iss die Sach wäärendemm unn noom e:aschden Weldgrich inngeschloof. Inn de:a Zeid hodd ma kään Fidutz foa soo Sachen. Da Theadavarein „Veritas“ hodd Anfangs de:a dreißija Joo:aren den alden Brauch nommool uffgegriff, unn da Filbsen Hänns:chin – de:a hodd doomools de Hilda Wirdschafd – hadd owwen uff da Hild, doo woo haud da Geewels Jubb sein Haus schdeen hadd, g´schdann unn de Leid hann unnen inn da Hild g´schdann, unn hadd dann de Leen ausg´ruuf. Edd ledschd Mool harra sogaa uffem  Dach fann seinem Saal g´schdann  unn hadd de Lehen ausg´ruff.  Kaum ääna kann sich noch draan a:innann. Wenn dadd Lehn nidd g´paßd hadd, dann wo:a noom Lehnball Schluß. Jeda iß seina Wee gang, d`Buuwen bei d`Soldaden.

Heinz Bernard