Da G´schdang:g
(Heinz Bernard)
Da Jääb un da Niggel hammóól nommóól en g´waldich Schdribb g´drääd. S´ wóóren nommóól so voll, dass se nimme g´wuschd hann wo hinnen unn vóóa is. S´ wóóren granadenvoll. Awwa s´wóóren gudd g´laund. Um Hemmwech hann s´ g´sung wien Lääachin: „Agonna Wald um Middanachd!“ Dóódriwwa iss d´ Bolizei kumm unn harren en Brodokoll g´mach van ääm Daala, wejen nächdlicha Ruheschdeerung. Je näggschda wo s´ hemkumm sinn, desdo ruija sinn s´ wóóad. Da Jääb hódd ganimme vasuchd vóóa ind Haus s´ geen. A hadd g´wuschd, dassed Bääwel hinna da Dija schdedd memm Waljaholz. A iss schnuuaschdraggs in d´Schdall unn hadd sich uwwed Schdroo fellen g´loss. A hadd nimme g´luud bei wem dassa leid, zwischen d´Kiih, beim Schwein orra beim Geißenbugg. Ed wóórem alles egal, die Haubdsach, a kunnd schlóófen. Schunn nóó da Minud harra med d´ Schwein um d´ Wedd g´grunzt. Am näggschden Daach wóóa da Deiwel loss. Wie a em Niggel beim näggschden Dreffen alles vazeeld hodd, dóó hadd deja g´fróód: „Wie wóóa dann dadd medd dem G´schdang:g?“ „O, saad da Jääb, dóó hadd sich deja Bugg missden draan g´weenen.“
